З рукапіснага часопіса №8 «Комсомольская искра»:
«У выніку жорсткага бою адзін унтэрафіцэр узяты ў палон. А таксама ўзяты трафеі: дзве спраўныя паўаўтаматычныя пушкі і да іх значная колькасць снарадаў, шэсць вінтовак, адзін кулямёт і іншая ваенная маёмасць».
Але самым каштоўным трафеем для партызан былі дзве 20-міліметровыя нямецкія пушкі «Эрлікан». На долю зенітных гармат гэтай мадыфікацыі прыпадае больш за ўсё збітых самалётаў.
Выкарыстоўваючы напрацоўкі сваіх папярэднікаў – нямецкага інжынера Рэйнхальда Бэкера і швейцарскай кампаніі Semag, канструктары швейцарскай фірмы «Эрлікан» у 1927 годзе прэзентавалі гатовыя ўзоры скарастрэльнай пушкі. Канструктарам новай мадыфікацыі стаў аўстрыйскі інжынер, былы ваенны лётчык, вынаходнік і рацыяналізатар Антуан Газда.
Канструкцыя зброі, распрацаваная Бэкерам, была даволі простай і на здзіўленне працаздольнай. «Эрлікан» меў устройства, якое было практычна нясхільным да забруджвання. Зброю немагчыма было вывесці са строю. Нават доўгая інтэнсіўная стральба не была прычынай затрымкі. Ствол, які выйшаў са строю, можна было лёгка замяніць у палявых умовах. Снарады падаваліся з каробчатага магазіна ёмістасцю 15 патронаў, які прымыкаў зверху.
Партызаны атрада «Камсамол» з поспехам прымянялі ў далейшым зенітныя пушкі ў баявых аперацыях. У 1960 годзе адна з пушак перададзена ў Ленінградскі артылерыйскі музей (цяпер – Ваенна-гістарычны музей артылерыі, інжынерных войскаў і войскаў сувязі ў Санкт-Пецярбургу). Другая пушка прадстаўлена ў экспазіцыі Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны.