“
«Мы, афіцэры, адчайна імкнуліся дагнаць армію. Калі зразумелі, што яна далёка, сталі думаць, як выжыць і пачаць барацьбу ў тыле ворага. Населеныя пункты былі заняты немцамі, але яшчэ не абжытыя, там не было адміністрацыі, паліцэйскіх упраўленняў. Увогуле, заставаўся шанц. Так у канцы ліпеня 1941 года я апынуўся ў Бабруйску…»
З успамінаў Віктара Лівенцава